Bojownik pasiasty
Betta sp.aff. taeniata,Regan,1910
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	okoniokształtne
Podrząd	błędnikowce
Rodzina	guramiowate
Podrodzina	Macropodinae
Rodzaj	Bojownik
Gatunek	bojownik pasiasty
Nazwa systematyczna
Betta taeniata Regan, 1910

Bojownik pasiasty (Betta taeniata) - słodkowodna ryba akwariowa z rzędu okoniokształtnych (Perciformes) i rodziny guramiowatych (Osphronemidae), podrodziny Macropodinae.

Występowanie 

Typowa lokalizacja: Senah R., stan Sarawak, Borneo, East Malaysia.

Indonezja: Bataker - Hochland, Sumatra, Kalimantan: Pontianak, Kapuas, Malezja: District Mawai, Johore, na południe od Tersat, Tingai, Jahore Singapur: Road Mandai Tajlandia: Kanał 25 mil na zachód od Bangkoku, Nakon Sritamarat, Peninsular Siam - Tajlandia Wietnam Borneo

Nazwy miejscowe

Borneo Betta, Banded fighting fish, Striped Betta

Wielkość 

Samiec do 8 cm, samica do 6 cm

Wygląd 

Wyraźny dymorfizm płciowy. Samce są większe i może zmieniać bardzo szybko barwy, w zależności od stopnia niebezpieczeństwa; od całkowicie brązowego w spoczynku, do ciemnych barw z plamkami na głowie, i pionowymi ciemnymi pasami na całej długości ciała. Odróżnianie od podobnego gatunku: Oczy są mniejsze niż u Betta anabatoides , z zakrzywionym zarysem czoła i różnymi wzorami koloru. Nie posiada opalizujących niebieskich skal na pokryciu skrzela, które ma samiec („Betta pugnax”). Zarówno Betta taeniata i Betta pugnax posiadają ciemne pasy, które przechodzą przez całą długość ciała. U Betta taeniata , jednakże, niższy pas przecina środkowy pas w centrum ciała w przeciwieństwie do Betta pugnax , gdzie dwa pasy przecinają u podstawy ogona. Jajka Betta taeniata mierzą 1.6 - 1.7 mm, mniejsze niż te u Betta pugnax ( 1.8 - 2.0 mm), ale większe niż jajka Betta picta ( 1.5 mm).

Hodowla 

Został znaleziony w jasnej, przejrzystej, bieżącej wodzie jak również w brudnych rowach melioracyjnych. Te wody zawierają żółty, piaszczysty substrat z czerwonymi cząstkami, które są śladami żelaza. Betta taeniata może długo żyć w akwarium, nie niszczy roślin i jest stosunkowo pokojowy w stosunku do innych towarzyszy z akwarium. Są doskonałymi skoczkami, dlatego należy przykryć zbiornik dla tego gatunku. Akceptowane jest jedzenie zarówno suche jak i żywe, szczególnie małe dżdżownice, larwy moskita, tubifex. Betta taeniata jest bardzo nieśmiały w niewoli i potrzebuje dużo roślin by się ukryć. Będzie mniej nieśmiały, kiedy umieści się go z innym gatunkiem. Ta nieśmiałość znika w czasie karmienia. Woda: pH: 6.5 - 7.8 , dH: 5.0 - 18.0 , Temperatura: 23 - 26 ° C

Rozmnażanie 

Krótko przed tarłem, samiec aktywnie zaleca się do samicy. Bardzo podobnie jak u Betta pugnax. Zabarwienie samca w czasie tarła jest całkowicie brązowe z zielonym opalizowaniem. Płetwa odbytowa przybiera czerwonawe zabarwienie ograniczone przez ciemniejszy kolor. Dziwne wykrzywianie głowy i przedniej części ciała samca jest oznaką rytuału tarła. Pierwsze usiłowania objęcia samicy jest zwykle nieudane, aż samiec decyduje się, że jest gotowy. Samiec obejmuje samicę, wyciska ikrę i zapładnia jajka. Samica bierze jajka i pluje nimi w kierunku samca. Jeśli jego reakcja jest zbyt powolna, ona szybko chwyta jajko i próbuje znów.. Ta " gra " przebiega przez kilka godzin. W końcu, samiec łapie jajka do pyszczka, widać jak jego niższa szczęka wyraźnie jest rozciągnięta od jajek. Jajka są nieprzezroczyste, mają kolor biały, i liczą od 200 – 300 szt. Samica staje na straży cały czas, gdy samiec inkubuje jajka. Betta taeniata mnoży się na dnie. Gdy tylko pyszczek samca jest pełny, on wstrzymuje przyjmowanie jajek od samicy, która kontynuuje plucie jajkami przez jakiś czas. Ona w końcu połyka resztę jajek, których nie mieści już samiec. Samiec wycofuje się do chronionego kąta akwarium. Samica wtedy przyjmuje rolę obrońcy, chroniąc inkubującego samca . Sukces w rozmnożeniu zależy w dużej mierze od samca, po najdrobniejszym zaniepokojeniu, albo zjada jajka albo wypluwa je, nigdy nie podnosi ich znów. Samiec normalnie nosi potomstwo 9 - 12 dni, po których wypuszcza je. W tym momencie, narybek ma między 3 mm do 6 mm ,i może być żywiony larwami Artemia salina, albo najmniejszym cyclopem.