Gupik Endlera
Z Wikipedii
Gupik "Endlera" ( Poecilia wingei) samiec
Gupik Endlera, żyworódka Endlera (wcześniej Poecilia sp. Endleri) - gatunek ryb. W marcu 2006 roku nadano jednolitą naukową nazwę łacinską: Poecilia wingei Poeser, Kempkes & Isbruker 2005 .
Samce małe do około 2,5 cm; tułów srebrny do złotawego w jednolite wielobarwne plamy, najczęściej spotykane: czarne, pomarańczowe, czerwone, niebieskie, białe, zielone, fioletowe, niekiedy żółte. Płetwa ogonowa barwna tylko w górnej i dolnej części (paseczki). Samice większe do około 4 cm mają ciało wydłużone, bezbarwne, srebrzyste do lekko złotawej, łuski srebrzyste o ciemniejszych brzegach. Jajożyworodne , ok. 5-8 do 15 młodych w miocie, wszystkożerne. Mało wymagające, ale ze względu na swoją wielkość i jaskrawe ubarwienie, bardzo delikatne w kontaktach z większymi rybami. Temperatura wody optymalnie 24-25 stopni C, w wyższej samce szybko giną. W dobrych warunkach żyją około 2 lat, przeciętnie w amatorskich warunkach średnio ok. 7 miesięcy. Odkryte w 1975 roku przez Johna Endlera w Lagunie de Patos w Wenezueli jako gatunek endemiczny. Obecnie hodowany i rozmnażany w akwariach na całym świecie.
Ryba ta nie wymaga dużego akwarium, uchodzi za łatwą w hodowli, jednak w przypadku delikatnych odmian hodowlanych zalecana jedynie doświadczonym akwarystom. Minimalna zalecana pojemność zbiornika to 30 litrów – dla jednego samca i trzech samic. Woda powinna być krystalicznie czysta. Gatunek bardziej wrażliwy na związki azotu niż gupik pawie oczko. Z tego względu zalecana jest obsada szybko rosnącymi roślinami, skuteczny filtr biologiczny oraz częste podmiany wody. W dojrzałym akwarium warto przed podmianą od czasu do czasu zmierzyć zawartość siarczanów. Chętnie spożywa każdy suchy pokarm. W celu utrzymania dobrej kondycji rybek, należy im podawać także pokarm żywy. Gupiki w niewielkim stopniu odżywiają się także glonami, w szczególności spiruliną. Należy uważać z obsadą akwarium w którym hodujemy gupiki. Długie i kolorowe płetwy samców mogą stać się łupem ryb lubiących ,,podgryzać’’ płetwy innym osobnikom. Przykładem takiego gatunku może być np. brzanka sumatrzańska lub molinezja. Nawet najbardziej pokojowo usposobiona brzanka smukła może być problemem. Bardzo dobrze znosi towarzystwo swego krewniaka - gupika pawie oczko, lecz należy ściśle kontrolować ilość jego narybku aby nie przerybić akwarium.
Zobacz też [edytuj] |
